Vervolg op De Erfenis
We schrijven het begin van het jaar 2024. De Mira Sigma -zie de link hierboven- is mét haar twee achterbomen en alle zorgvuldig bewaarde latten en piefen inmiddels verhuisd naar een andere weefster. In haar plaats staat hier nu al enige tijd een berkenhouten achtschachts Toika Liisa met een weefbreedte van 1,50 meter. Ik moest wel een periode aan haar wennen. Zet je haar te achteloos met de blauwe metalen hendel in zijn vrij, dan knalt ze in één klap los. Soms rolt ze daarbij een eind af.
Ze piept en kraakt minder. Ze is niet gepokt en gemazeld zoals haar voorgangster, maar glad, alsof ze net uit de fabriek uit Toijala, Finland komt. Ook Liisa bracht in haar kielzog weer enkele intrigerende onderdelen met zich mee, waarvan ik nog niet heb kunnen vaststellen waar ze voor dienen. Samen met de rieten, opboomlatten, evenaars, steeklatten, losse schemels, en alle andere duidelijke en onduidelijke voorwerpen kregen ze een plek in de wilgentenen wasmand.
Ze is degelijk. Ze heeft een prachtig blauw doek op de doekboom. Ze zit stevig in elkaar. Maar bovenal heeft ze een grotere weefbreedte, waardoor ik kan blijven experimenteren met grote en stevige weefsels, zoals het vodden- en juteweefsel hiernaast.
